بررسی نقش آنژیو پلاستی اولیه ppci روی سرانجام بیماران سکته قلبی حاد با صعود قطعه st با تأکید بر زمان انجام آن در بیمارستان شهید مدرس

چکیده سابقه و هدف: با توجه به مراجعه بیماران stemi (انفارکتوس قلبی حاد با صعود قطعه st) و نگرانی در مورد سر انجام این بیماران در مراجعه شبانه و اینکه واقعأ مراجعه در شب یا روز نقشی در سرانجام این بیماران دارد یا خیر و وجود خلاء اطلاعاتی در این قسمت و به منظور بررسی نقش آنژیو پلاستی اولیه ppci شبانه روزی سرانجام بیماران، این تحقیق در سال 1389– 1390 انجام گرفت. روش بررسی: تحقیق به روش همگروهی ( cohort) انجام گرفت. گروه مورد کسانی بودند که شبانه با تشخیص stemi تحت ppci قرار گرفته و گروه شاهد کسانی بودند که با همین بیماری و همین درمان در طی روز مراجعه کرده بودند. افراد دو گروه از نظر وضعیت اقتصادی، اجتماعی، زمان و مکان مراجعه و همچنین خصوصیات جنس، سابقه دیابت، فشار خون، سکته قلبی، وسعت درگیری عروق کرونری، محدودیت انقباضی بطن چپ و فاصله زمانی از ورود به بیمارستان تا انجام آنژیوپلاستی مشابه سازی شدند و سرانجام بیماران دو گروه را از لحاظ شاخص های مرگ و میر و موربیدیتی و موفقیت آنژیوپلاستی بررسی و با آزمون فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافته ها: تحقیق روی تعداد 31 نفر شاهد و 42 نفر مورد انجام گرفت. افراد در دو گروه از نظر تعهدات مشابه سازی مشابه بودند. میزان مورتالیتی در مراجعین شیفت روز 1/16 درصد و در شیفت شب 8/4 درصد (2/0>p) و موربیدتی به ترتیب 2/3 و 4/2 درصد بود (9/0>p). موفقیت آنژیو پلاستی در هر دو گروه صد در صد بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد زمان مراجعه برای انجام ppci در بیماران stemi نقشی روی سرانجام درمان ندارد. واژگان کلیدی: mi ، stemi، ppci، مورتالینی، موربیدتی، موفقیت آنژیوپلاستی.